Polski złoty ma już 90 lat. 28 kwietnia 1924 marka polska została zastąpiona przez złotówkę. Był to efekt reformy walutowej zawartej w ustawie podpisanej 11 stycznia tego roku.
Mimo że dziś trudno to sobie wyobrazić, najpoważniejszym konkurentem na nazwę waluty dla „złotego” był „lech”. Poza tym rozważano jeszcze „piasta” i „pol”. Od tego czasu złoty przeżył wojnę, zmianę ustroju i denominację, natomiast cały czas nie wiadomo, czy waluta dobije „setki”.
Niepokoje na Ukrainie wzmocniły dążenia państw Europy Środkowo-Wschodniej i Wschodniej w kierunki integracji walutowej. Po dołączeniu Litwy do strefy euro na ten sam ruch zdecydowała się sąsiadująca z nią Łotwa, która przyjmie wspólną walutę wraz z 1. stycznia przyszłego roku. Również w Polsce coraz częściej powtarza się, że przyjęcie Euro, które wzmocni jedność z Zachodem, może nastąpić wcześniej, niż zakładał „bezpieczny” scenariusz. Dotychczas zakładano, że zamiana złotego na euro nie nastąpi wcześniej, niż w 2020 roku. Ostatnią wskazaną datą gotowości na przyjęcie wspólnej waluty jest nawet koniec przyszłego roku.
Powodem dla tych wszystkich rozważań jest przekonanie, że jeśli dołączenie do Unii Europejskiej oznacza stanie się częścią całego mechanizmu gospodarczego. Stąd przy ewentualnych zagrożeniach części tego mechanizmu (na przykład niepodległości przez Rosję), groźba wymierzona jest w całą Unię. Ta zaś zmuszona będzie zareagować. Specjaliści tu właśnie upatrują powodów dość powściągliwych reakcji zachodu wcześniej na wydarzenia w Gruzji, a teraz na Ukrainie. UE z tymi państwami nie wiążą wspólne interesy, zatem nie poczuwa się do ingerencji w ich sprawy w stopniu większym, niż zobowiązują do tego umowy międzynarodowe.
Ekonomiści są w dużej mierze zgodni, że zbyt wczesne przyjęcie euro zaszkodzi polskiej gospodarce. Wymiana walut na wspólną może wstrząsnąć systemem cen i płac, a te na przyjęcie wspólnej waluty dziś nie są gotowe.